Non omnis moriar.
Profesor Jerzy Wilkin żyje w naszych sercach!
Dziękujemy Państwu za wpisy do księgi kondolencyjnej
i dzielenie się wspomnieniami o tym niezwykłym człowieku,
z którym chciało się przebywać i korzystać z jego mądrości.
Non omnis moriar.
Profesor Jerzy Wilkin żyje w naszych sercach!
Dziękujemy Państwu za wpisy do księgi kondolencyjnej
i dzielenie się wspomnieniami o tym niezwykłym człowieku,
z którym chciało się przebywać i korzystać z jego mądrości.
Profesorze byłeś dla nas osobą ważną, której rad chciało się słuchać, z którą chciało się być i podążać z Tobą, a raczej za Tobą, w kierunku PRAWDY-DOBRA-i-PIĘKNA. Ta Platońska triada pozostanie z nami i będzie drogowskazem oraz inspiracją dla działań także w innych sferach aktywności.
Moje rozmowy z Profesorem, odkąd zostałam Dyrektorem, częściej dotyczyły już problemów organizacyjnych sektora nauki, kierunków możliwej transformacji czy ewolucji PAN, zagrożeń i szans dla Instytutów PAN. Pomimo wielu aktywności Profesora, udawało się wpisać w jego kalendarz także mniej formalne naukowe spotkania. Jedną z wielkich przygód naukowych, którą w Instytucie przeżyliśmy przy dużym zaangażowaniu Profesora, był projekt „Ciągłość i zmiana. Sto lat rozwoju polskiej wsi”. Jako swoisty testament traktujemy wykład naukowy Profesora na naszym Instytutowym Jubileuszu w czerwcu zeszłego roku pt. Aksjologia polityki rozwoju obszarów wiejskich. Najprawdopodobniej ostatni Jego wykład dla tak dużego audytorium. Powiedział wówczas, „że w realizacji polityki, aksjologia poprzedza wizję, a wizja strategię. Jeżeli nie mamy aksjologii to wizja i strategia jest zawieszona w pewnej próżni, tak semantycznej jak i prakseologicznej. Wartości nie miałyby znaczenia, gdyby człowiek nie żył we wspólnocie”.
Prof. Jerzy Wilkin znał odpowiedzi na wiele pytań nie tylko ze względu na wysoką inteligencję, fenomenalną wręcz pamięć i szeroką wiedzę, ale również dlatego, że obdarzony był tą niezwykłą intuicją: poznawczą, psychologiczną, etyczną. Będzie nam wsparcia Profesora brakowało… Ale z tym smutkiem miesza się uczucie wdzięczności. Wdzięczności, za rady i wyjaśnienia, gdy się o nie zwracaliśmy, a przede wszystkim wdzięczności za troskę o sprawy publiczne, za odwagę występowania przeciwko szkodliwym dla nauki decyzjom, za reakcję na nasilające się zjawiska naruszania takich wartości jak pluralizm, tolerancja, sprawiedliwość, solidarność. Profesor Wilkin był gorącym zwolennikiem obecności naszego kraju we wspólnocie europejskiej. Aktywnie także działał na rzecz zachowania wolności badań, autonomii instytucjonalnej jednostek naukowych, podkreślając społeczną służebność nauki.
Był Obywatelem zatroskanym o Polskę, naszym Mistrzem i wspaniałym Przyjacielem.
Odszedł Wyjątkowy i pełen pasji Człowiek, wybitny ekonomista, ale jednocześnie szlachetny i niezwykle życzliwy człowiek. Wysoko ceniłam Pana Profesora i cieszę się, że było mi dane Go spotkać na swojej drodze. Profesorze, spoczywaj w pokoju!
Profesora Jerzego Wilkina znamy jako człowieka obdarzonego wielkim talentem i wspaniałą inwencją twórcy, a jednocześnie jako wzorem pracowitości i skromności. Profesor miał finezyjne poczucie humoru i cenił dobre towarzystwo, podkreślając, że wiele najznamienitszych przedsięwzięć naukowych dochodziły do skutku m.in. ze względów towarzyskich – dzięki ludzkiej życzliwości i sympatii.
Jego przyjaźń dla kolegów i troska o współpracowników była wytrwała, pełna wyrozumiałości i głęboko bezinteresowna. Mieliśmy ten przywilej, że mogliśmy z Nim przebywać, dyskutować, znajdować potwierdzenie, że nawet śmiałe koncepcje i hipotezy, wykraczające poza jedną dyscyplinę naukową, warte są zgłębiania, a nawet konieczne… ponieważ Profesor był filozofem nauki i rozumiał uniwersalny jej wymiar.
Utrzymywał, że tzw. naukowy obraz świata jest zawsze niepełny bez metafizyki, bez filozofii, których szczególnie potrzebuje ekonomia, jako ważnego dla tej dyscypliny źródła inspiracji metodologicznych, jako płaszczyzny rozważań o sprawach podstawowych dla ludzkiej egzystencji, jako źródła dociekań naukowca, a także jako skarbca idei poszerzających zakres refleksji o człowieku gospodarującym – człowieku wielowymiarowym. Ale przede wszystkim: O samym CZŁOWIEKU i jego relacjach z innymi ludźmi. Tak też definiował gospodarowanie.
Profesor Jerzy Wilkin wierzył głęboko w ideę wspólnoty, doceniał kontekst kulturowy gospodarowania i znaczenie tego kontekstu dla sprawności i efektywności tegoż gospodarowania. Jednym z wielu wymiarów tego podejścia, na które wskazywał, jest idea i procesy INTEGRACJI EUROPEJSKIEJ.
Na integrację europejską można spoglądać albo naukowo, albo z perspektywy ludzkiego doświadczenia, czego najlepszym przykładem są możliwości swobodnego zamieszkania i pracy w różnych krajach Unii Europejskiej. Obydwie perspektywy składają się na zjawisko, które Jerzy Wilkin nazywał „cudem europejskim”, a którego motorem jest INTEGRACJA państw i społeczeństw, która po raz pierwszy w historii odbywa się na zasadzie pełnej dobrowolności. Fenomen współpracy państw członkowskich polega na tym, że wszystkie na niej korzystają nie tylko w wymiarze gospodarczym, ale i kulturowym i społecznym. Integracja zapewniła wszakże w sposób efektywny i skuteczny bezpieczeństwo i dobrobyt w Europie przez jeden z najdłuższych okresów w historii. Pomaga nam też przejść trudny czas kryzysów, wojny i stawić czoła nowym, globalnym wyzwaniom. Tym bardziej jest więc procesem niezwykle cennym.
Sprawy integracji europejskiej stały kluczowym zagadnieniem dla przyszłego rozwoju Polski, stanowiły i stanowią bezprecedensową szansę dla rozwoju społeczno-gospodarczego naszego kraju, ale (jak słusznie zapowiadał Profesor jeszcze przed 2004 rokiem) dały możliwość niespotykanych dotąd możliwości wielofunkcyjnego, podmiotowego i nowoczesnego rozwoju wsi i rolnictwa. Podobnie jak całego Kraju.
A wspominam o tym, gdyż reprezentuję grono Koleżanek i Kolegów z „Jego” umiłowanego Zakładu Integracji Europejskiej, który to Profesor własnym wysiłkiem umiejscowił w strukturze Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa dwie dekady temu.
Kilka lat temu padł pomysł, by nazwę Zakładu zmienić, uaktualnić, ponieważ zdawało się, że kwestie integracji są nieco przebrzmiałe, nie oddają ducha czasów. Profesor nie zgodził się z tym pomysłem i jak widzimy, słusznie, gdyż sprawy integracji europejskiej wciąż stanowią aktualne pole badań i pracy, jej zasady wymagają przypominania i w wielu miejscach redefinicji, a sama koncepcja powinna być fundamentalnym elementem edukacji obywatelskiej. Gdy zdecydował się przekazać mi stery Zakładu, odebrałem to jako najwyższe wyróżnienie, ale przede wszystkim bardzo cieszyłem się na naszą bliską współpracę i Jego mentoring. Niestety Jurek został przedwcześnie wezwany do innych, pewnie pilniejszych zadań…
Odszedł wspaniały nauczyciel, Mistrz, naukowiec i filozof. Będzie dla nas niedoścignionym wzorem do naśladowania, a My czujemy się wyróżnieni i zobowiązani do kontynuacji Jego pracy: na rzecz lepszego zrozumienia procesów społeczno-gospodarczych i środowiskowych, promocji humanistycznej perspektywy ekonomii, ale także na rzecz rozwijania koncepcji integracji europejskiej, której spektakularne efekty mogliśmy i możemy obserwować w Polsce i Europie, a której idee są podważane a ona sama zagrożona wymaga obrony i pielęgnacji: poprzez dalszy twórczy rozwój tej koncepcji, rzetelną ocenę jej skutków, upowszechnienie wiedzy o niej i nieustanne podkreślanie wartości, jaką dla nas stanowi. Profesor Jerzy Wilkin jednak zostawił nam wiele wiedzy i inspiracji, za co jestem mu głęboko wdzięczny.
Cześć Twojej Pamięci Mistrzu, Profesorze, Drogi Jurku…
Roots of my friendship with Jerzy Wilkin goes back decades. I remember how active he has been during the executive committee meetings of European Association of Agricultural Economists (EAAE) when discussing the agenda during the nineties of last century. Cooperation between his department and our department of agricultural economics started in the eighties and has been developed a lot in coming decades. From our side Csaba Csaki, Tibor Ferenczi and myself met him many times in different international network meetings, conferences, congresses over the years. One of our joint research works related to „Regoverning markets” project focusing on supporting small holders to anticipate and adjust to dynamic retail changes in developing and emerging market-economy countries including Central and Eastern Europe (CEE) with active participation of Poland and Hungary. The Polish team headed by Jerzy Wilkin has been very active and gave significant contribution to a book publishing research results in CEE region. He was the initiator and main organizer of IXth European congress of agricultural economists held at Warsaw University in 1999, the place where I took over the presidency of the Association.
He was a good friend of many of us and a great and respected scientist of our profession not only in Poland and CEE but in Europe and beyond as well.
My condolences to the family.
Csaba Forgacs
professor emeritus
Corvinus University of Budapest
former President of EAAE
Szanowny Pan Profesor Jerzy Wilkin posiadał niesamowity dar obdarowywania drugiego człowieka swoją mądrością i dobrem, które czuć było w każdym jego geście i słowie. Jak powiedział ks. Mieczysław Maliński „Miarą Twojego człowieczeństwa jest wielkość Twojej troski o drugiego człowieka”…. Dla mnie osobiście Pan Profesor był Wielkim Człowiekiem w każdym tego słowa znaczeniu…. Jestem wdzięczna Panu Bogu, że spotkałam taką osobę na swojej drodze życia i mogłam choć trochę doświadczyć tej Wielkości….
Rodzinie i bliskim składam wyrazy głębokiego współczucia z powodu śmierci Pana Profesora… „Requiescat in pace”
Drogi Panie Profesorze, Mistrzu nad Mistrzami! Przyjacielu!
Każdy, kto spotkał Pana Profesora Jerzego Wilkina na swojej drodze może czuć się wybrany, bowiem miał to szczęście, by poznać Wielkiego Człowieka! Wybitnego Uczonego, doskonałego Promotora, niedościgły wzór cnót Arystotelesowskich, ale przede wszystkim dobrego, serdecznego, ciepłego, niezwykle mądrego Człowieka, z którym nigdy nie chciało się kończyć rozmowy, którego się podziwiało, którego można było słuchać godzinami.
Poznałam Pana Profesora ponad 20 lat temu i miałam szczęście mówić: mój Promotor, mój Mistrz, „mój Profesor”! Jeden z wykładów Pana Profesora na Studiach doktoranckich, którego miałam zaszczyt wysłuchać rozpoczął się od pytania: Czy ekonomia jest piękna i czy ekonomia daje szczęście? Absolutnie zachwycający, erudycyjny wywód, dzięki któremu można uwierzyć w piękno świata nauki.
Każde słowo wydaje się zbyt małe, by opisać wdzięczność, że dane mi było poznać Pana Profesora i doświadczyć Jego mądrości! Pan Profesor był poetą ekonomii, poetą życia… Tyle wspomnień, które na zawsze wryły się w pamięć. Za wszystko bardzo bardzo dziękuję!
Cześć pamięci Pana Profesora Jerzego Wilkina!
Rodzinie Pana Profesora składam wyrazy głębokiego współczucia.
„Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest;
nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi”
(Jan Paweł II)
Drogi Jurku!
Byłeś dla nas wzorem Człowieka szlachetnego,
Mistrzem, który niczym „czuły narrator” przybliżał nam tajemnice ekonomii – nauki, która, jak podkreślałeś, powinna być wrażliwa
na potrzeby ludzi uwikłanych we współczesne problemy
społeczno-gospodarcze i zaangażowana w ich rozwiązywanie.
Byłeś dla nas Przyjacielem.
Podczas rozmów z Tobą przyjemnie spędzaliśmy czas.
Zostaniesz w naszych sercach i naszej pamięci.
Rodzinie Pana Profesora składamy wyrazy współczucia.
„Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą”
(ks. Jan Twardowski)
Dużo się od Pana nauczyłam, wiele rzeczy zrozumiałam. Już kilka razy od Pana odejścia, myślałam, ze chciałabym coś z Panem skonsultować. Dużo dobrego zrobił Pan dla polskiej wsi, ale też całego społeczeństwa polskiego. Wielki żal i pustkę tutaj Pan po sobie zostawia.
Szanowny Panie Profesorze,
Jest we mnie ogromna wdzięczność za otwieranie zarówno myślowych horyzontów w ekonomii, jak i przymkniętych drzwi w instytucjach akademickich. Spotkanie z Panem to była dla mnie lekcja humanizmu w nauce, tak potrzebna zwłaszcza w wypranej z ludzkiej perspektywy ekonomii.
Drogi Profesorze, Mistrzu,
pozostanie w nas pamięć i wdzięczność za Twoją życzliwość, człowieczeństwo, inspiracje i wkład w rozwój nauk ekonomicznych. Profesor był niezwykłym Człowiekiem, wybitnym Uczonym, o wielkiej wrażliwości, wiedzy i autorytecie.
Non omnis moriar, Profesorze!
Requisce in pace.
Szanowny Panie Profesorze, Drogi Jurku,
To był dla mnie wielki zaszczyt, że mogłam się cieszyć Twoim zaufaniem i przyjaźnią. Na zawsze pozostaniesz w mojej pamięci.
Nadzwyczajnie trudno jest żegnać się z osobami, przebywanie i interakcje z którymi przynosiły spokój i przyjemność, a jednocześnie – trudne do opisania oświecenie, jak gdyby ktoś otwierał nam nowe i niepoznane dotąd światy, pozwalał nam zobaczyć nowe płaszczyzny życia i nauki. Tak zawsze czułem się przy Profesorze Wilkinie, zachwycałem się Jego spokojem, wewnętrzną równowagą, umiejętnością mówić tak, aby wszyscy tak uważnie słuchali, jak gdyby mieli usłyszeć tę najważniejszą rzecz w swoim życiu. Szczerze mi będzie brakowało Pana Profesora, bo takich osób na świecie jest bardzo niewiele. Ale tym bardziej jestem wdzięczny, że przez tych kilka lat miałem zaszczyt tak właśnie wsłuchiwać się w przemawianie przez Pana Profesora słowa. Dziękuję, Panie Profesorze!
Zawsze będę wspominał Profesora jako gentelmena w pełnym tego słowa znaczeniu. Był szlachetnym, uprzejmym, ciepłym i dobrym człowiekiem, a przy tym niezwykle skromnym mimo wysokiej pozycji w świecie nauki.
Profesor był w Instytucie nieocenionym konsultantem w wielu kwestiach, zarówno dla dyrektorów jak i pracowników. Teraz będzie nam brakowało Jego wyważonych sądów i opinii, a także poczucia bardzo subtelnego humoru, które zawsze towarzyszyło Profesorowi. Uważam za duże wyróżnienie, że mogłem być w gronie Jego przyjaciół. Posiadanie takiego przyjaciela pragnę życzyć każdemu. Jego osobowość, dyskusje z Nim wywarły niewątpliwie duży wpływ na moje życie zawodowe. Badania które prowadził Profesor w instytucie podniosły bardzo rangę naszej placówki.
Żegnamy Cię Profesorze z uczuciem głębokiej straty, ogromnego smutku i z przekonaniem jak wiele Tobie zawdzięczamy.
Rodzinie Profesora składam wyrazy współczucia, ale dla pocieszenia pragnę zapewnić, że Profesor będzie żyć wiecznie w naszej pamięci, tak jak jego dokonani naukowe.
Pamiętam żartobliwą rozmowę z Panem Profesorem, w czasie której odkryliśmy, że oto dwóch pracowników IRWiR PAN pochodzi z Lwówka – Profesor ze Śląskiego, ja z tego na Mazowszu. Pamiętam też, że chwilę później dyskutowaliśmy o książce Ervina Laszlo „Systemowy obraz świata”. Wspomnienie sytuacji po którymś z seminariów Instytutu – w pamięci utkwiło wyraźnie… Panie Profesorze, odpoczywaj w pokoju.
Jurku, żyłeś pięknie i udowodniłeś, że warto być przyzwoitym. Obyś miał jak najwięcej naśladowców. Spoczywaj w pokoju.
Niezwykły żal, że odszedł kolejny człowiek nauki, który tak bardzo otwarty był na różnorodne sposoby myślenia, dyscypliny naukowe, ujęcia badawcze… Dzięki Profesorowi – jego ciekawości, głębokiej wrażliwości na problemy społeczne ale też życzliwości i dążeniu do obiektywizmu – świat polskiej nauki wiele otrzymał.
Dziękuję ogromnie Panie Profesorze za możliwość tych kliku spotkań – za każde dobre słowo oraz wsparcie. Znaczyły i znaczą bardzo wiele. Dziękuję.
Jurku, Drogi Przyjacielu Profesorze,
„Nihil est sine ratione”,
w nauce, życiu i przyjaźni.
Dziękuję że mogłem tego z Tobą doświadczyć.
Profesor Jerzy Wilkin jako autor publikacji oraz aktywny organizator nauki wniósł wielki wkład w rozwój ekonomiki rolnictwa i obszarów wiejskich w Polsce. Książki i artykuły oraz jego wystąpienia miały charakter nowatorski i inspirujący pracowników naukowych. Podkreślał w nich m.in. znaczenie zagadnień rolniczych i wiejskich, wniósł wielki wkład w rozwój ekonomiki rolnictwa i obszarów wiejskich. Przyczynił się do rozwoju środowiska ekonomistów rolnych SGGW w Warszawie, zwłaszcza Instytutu Ekonomii i Finansów.
Profesor zawsze wykazywał wielką życzliwość w stosunku do wszystkich współpracowników, koleżanek i kolegów, w tym również pracowników ww. Instytutu (b. Wydział Ekonomiczno-Rolniczy, Wydział Nauk Ekonomicznych) oraz całej SGGW.
Profesor posiadał niezwykle ważne cechy charakteru: mądrość, życzliwość, skromność, otwartość, umiejętność i chęć do współpracy, był człowiekiem o bardzo wysokiej kulturze osobistej i szerokich zainteresowaniach poza zawodowych, wykazywał także wielką troskę o rozwój swoich współpracowników, zwłaszcza osób młodych. Był wzorem postawy profesorskiej, zarówno dla młodzieży, jak i wszystkich osób, które miały z nim kontakt.
Jerzy był dla nas autorytetem, zawsze można było na Niego liczyć, na Jego rozsądną, wyważoną opinię, pomoc merytoryczną, wsparcie duchowe. Był twardo, realistycznie myślącym ekonomistą, a jednocześnie ciepłym człowiekiem, otwartym, przyjaznym, humanistą. Można Go uznać za człowieka renesansu, człowieka, który potrafił znaleźć właściwe proporcje miedzy mieć i być. Wielu osobom z nim współpracującym takie podejście życiowe się udzielało. Jestem dumny, że miałem zaszczyt z Nim współpracować, a także być promotorem w postępowaniu o nadanie doktoratu honoris causa.
Jurku, dziękuję za Twoją życzliwość, wsparcie, współpracę i przyjaźń
Cześć Twojej pamięci.
Śmierć Bliskich i Ważnych Osób zawsze zaskakuje. Śmierć Profesora była olbrzymim zaskoczeniem. Założyłam, że Profesor będzie zawsze. Jak zawsze będziemy rozmawiać o rzeczach ważnych, ale i o błahych. Poplotkujemy, pożartujemy, a potem przejdziemy do spraw zawodowych. Porozmawiamy o kolejnym wspólnym artykule, projekcie, wyjeździe na konferencję. Bo przecież zawsze tak było. Trudno jest pożegnać Najlepszego Promotora, Najlepszego Szefa i po prostu Wspaniałego Człowieka… Jestem myślami z Rodziną Profesora
Panie Profesorze,
poznaliśmy się na konferencjach naukowych na temat racjonalności sektora publicznego. Szczególną uwagę zwróciłem na Pana holistyczne podejście do ekonomii, jako nauki o społecznych prawach gospodarowania. Pana kultura osobista i umiejętność prowadzenia dyskusji pozostaną na zawsze w mojej pamięci.
Wyrazy głębokiego współczucia z powodu śmierci profesora Jerzego Wilkina
Rodzinie, Przyjaciołom, Kolegom i Znajomym
składa
I am grateful for the support that Jerzy provided long time ago when I was doing my PhD. I have fond memories of my visits to Poland. My deepest sympathy goes out to his family, friends and colleagues.
Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że po pięknym i bogatym życiu, wypełnionym pracą oraz służbą Polsce i drugiemu człowiekowi, zmarł prof. dr hab. dr h.c. Jerzy Wilkin. Swoją ogromną wiedzą, wyjątkowym usposobieniem i serdecznością, zyskał wielką estymę wszystkich przedstawicieli nauk ekonomicznych i społecznych w kraju i za granicą. W opinii środowiska akademickiego zostanie zapamiętany jako człowiek wielkiej kultury, życzliwy przyjaciel, wybitny i oddany swej misji nauczyciel akademicki. Profesor był uosobieniem słowa Mistrz i to dzięki Jego wsparciu i życzliwości wielu młodych ludzi odkryło w sobie talent naukowy. W tym gronie znajdują się również pracownicy Wydziału Rolniczo-Ekonomicznego Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Odejście tak wybitnej Postaci stanowi wielką stratę dla wielu dyscyplin naukowych, w których badania On prowadził. Zasadnym jest podkreślenie, że to właśnie dzięki Niemu ekonomia instytucjonalna i polityczna oraz ekonomika rolnictwa, jak również teoria wyboru publicznego stały się obszarami trwale obecnymi nie tylko w pracach badawczych, lecz także w szerokiej dyskusji społecznej.
Szanowny Panie Profesorze, Drogi Jurku pozwól, że teraz po raz ostatni powiemy Tobie: dziękujemy – za wszelkie dobro, którego doświadczyliśmy, dobro, o którym wiemy, ale przede wszystkim za to dobro, o którym nie wiemy, chociaż możemy się domyślać, jak wiele go było. Jego postać pozostawać będzie w naszej wdzięcznej pamięci.
I have been in personal contact and collaboration with Jerzy since 40-50 years ago. Face-to-face meetings with him were not only fruitful from the point of the research, but they were really friendly. I also cannot forget his recommendation to visit very special Polish rural region in the Suwalki NP. Very inspirative! I am deeply sorry about his death.
Pamiętam jak dziś: 4 października 1999 roku, poniedziałek o godz. 9.45, w jednej z Aull Audytorium Maximum, profesor Wilkin miał pierwszy wykład ze Wstępu do Ekonomii z nami, studentami pierwszego roku. Tematem wykładu było przedstawienie zastosowanie metody mikroekonomicznej do analizy racjonalnych decyzji, a za przykład Profesor wziął decyzję o podjęciu studiów wyższych (lub nie). Chociaż analiza wydaje się dziś prosta, Profesor poprowadził wykład w brawurowy wręcz sposób i zebrał na koniec wykładu gromkie brawa. Taka sytuacja nie powtórzyła się już nigdy przez 5 lat moich studiów.
Jako studentka zadawałam sobie mnóstwo pytań, m.in. czy jest sens kontynuować studia ekonomiczne. Profesor Wilkin był dla mnie taką „ludzką twarzą Wydziału”, postacią, którą można było postawić sobie za wzór naukowca i dydaktyka. Bo prowadził on wykłady – i dyskusję ze studentami – w sposób bardzo rzeczowy, niezwykle naturalny i bezpośredni. Żadnego zadęcia. Skracał dystans, bez względu na to, z kim rozmawiał. Na tle innych wykładowców stosujących mowę-trawę, ujmował słuchaczy skromnością i życzliwością. Jestem niezwykle wdzięczna, że miałam okazję go spotkać.
Składam gorące wyrazy współczucia Rodzinie i Bliskim.
Ogromna strata z powodu straty tak znakomitej osoby, wspaniałego naukowca, a przede wszystkim życzliwego i pełnego radości człowieka. Profesorze, byłeś dla mnie wzorem prawdziwego badacza, będę czerpać z Twojej wiedzy i doświadczenia. Dziękuję za to.