Non omnis moriar.
Profesor Jerzy Wilkin żyje w naszych sercach!
Dziękujemy Państwu za wpisy do księgi kondolencyjnej
i dzielenie się wspomnieniami o tym niezwykłym człowieku,
z którym chciało się przebywać i korzystać z jego mądrości.
Non omnis moriar.
Profesor Jerzy Wilkin żyje w naszych sercach!
Dziękujemy Państwu za wpisy do księgi kondolencyjnej
i dzielenie się wspomnieniami o tym niezwykłym człowieku,
z którym chciało się przebywać i korzystać z jego mądrości.
Profesor Wilkin: człowiek szerokich horyzontów, wysokiej kultury oraz głębokiej wiedzy i mądrości.
It is so shocking and sad to hear of the passing of Professor Wilkin. Such an outstanding scholar and at the same time a kind and gentle man and dear colleague. His knowledge and publications and presentations and person communication were such a great benefit to our profession and to all of us who knew him and his works. He will be greatly missed by all of us who knew him and all those who so greatly benefited from his research and teaching and friendship and knowledge transfer in the many forms in which he was engaged. My deepest condolences to his family and to his many colleagues and friends around the world.
Z ogromnym żalem przyjąłem wiadomość o śmierci pana profesora Jerzego Wilkina. Znałem Go krótko i bardzo już dawno ale zawsze pozostawał w mojej pamięci jako osoba niezwykła. Nie tylko wybitny intelektualista ale też człowiek wielkiej klasy. Zawsze nie tylko mądry ale i uprzejmy i po prostu dobry.
Spotkałem Go ponad trzydzieści lat temu gdy bezinteresownie udzielał się w Fundacji Rolnicze Forum Europy Środkowo-wschodniej. Celem ówczesnych działań fundacji było stworzenie miejsca w którym rolnicy i naukowcy zajmujący się sprawami rolnictwa z krajów, które właśnie przechodziły transformację ustrojową, będą mogli wymieniać się doświadczeniami i ideami. Wkład merytoryczny profesora Wilkina był dla sukcesu Fundacji fundamentalny.
Jakaż strata dla polskiej nauki! Z Jego dorobku będziemy korzystać jeszcze przez wiele lat.
Miałem szczęście poznać Pana Profesora osobiście dosyć późno, bo przed pięcioma laty. Niemniej jednak, Jego przekaz naukowy towarzyszył mi od wczesnych lat studenckich. To co z kontaktów osobistych i lektury naukowej pozostało w mojej pamięci, to niezwykła wnikliwość, kompetencja, wrażliwość i otwartość Profesora wobec idei, koncepcji i ludzi, które zaowocowały ogromnym i ważnym dorobkiem naukowym, który po Nim pozostał. Dziękuję, że nasze drogi chociaż na chwilę się skrzyżowały. Dziś takich ludzi Jak Pan Profesor pozostało już niewielu.
Cześć Jego pamięci!
Z głębokim smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci Pana Profesora Jerzego Wilkina, członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk, wybitnego ekonomisty, od lat związanego z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN.
W imieniu społeczności Instytutu Nauk Prawnych PAN składam głębokie wyrazy współczucia Rodzinie i Bliskim Pana Profesora oraz Dyrekcji, Radzie i Pracownikom Naukowej IRWiR PAN.
Jurku kochany,
Twoje niespodziewane odejście jest dla nas bardzo bolesną stratą. Byłeś naszym prawdziwym Przyjacielem – Ty i Majka, bo nasze kontakty były od zawsze spotkaniami z Wami obojgiem.
Poznaliśmy się 30 lat temu na kampusie uniwersytetu Notre Dame, Indiana i od tego czasu spędzaliśmy wspólnie wszystkie ważne dla Was i dla nas chwile.
Aż do ostatniego Sylwestra, kiedy Ty i Majka na krótko dołączyliście do nas i grupy najbliższych przyjaciół na zoomie. Ty po raz ostatni.
Byłeś Przyjacielem najwyższej próby – serdecznym, naturalnym i łagodnym. I mądrym, choć nigdy nie dającym odczuć, że jesteś Człowiekiem tak wybitnym. Byłeś humanistą zainteresowanym literaturą, muzyką, rzeźbą, fotografią, ale także drugim człowiekiem, którego zawsze obdarzałeś życzliwą uwagą. Było to tak naturalne, że dopiero teraz zdaliśmy sobie sprawę jak bardzo będzie nam tego brakowało.
Ty i Majka byliście przez te wszystkie lata serdecznie obecni w naszym życiu i ta Wasza obecność była dla nas bardzo inspirująca i ważna.
Spoczywaj w pokoju Przyjacielu
Majko, Olu i Piotrku przytulamy Was z głębi serca
Drogi Jurku,
Nie wiem, co napisać. Dlaczego odszedłeś tak wcześnie?
Bardzo bym chciał, abyś nadal prowadził nasze wspólne sprawy,
których było tak wiele i w które byłeś tak zaangażowany.
Smutek przeminie, ale pamięć pozostanie.
Nie zapomnimy!
Drogi Jurku,
dla mnie jesteś wiecznie żywy, zachowuję w pamięci Ciebie i wiele naszych wspólnych zdarzeń: wyjazdy na kongresy EAAE, safari w RPA, wyjazdy projektowe, obrony mojego doktoratu i habilitacji i wiele innych. Wspominam, jak odwiedziłeś mnie w Cambridge, pływaliśmy na barce po rzece Cam, chodziliśmy po pięknych college’ach, słuchaliśmy chóru w Kings College. Dostałeś likier na bazie dobrej whisky i potem mówiłeś, że szczególnie zasmakował Majce… Na zawsze będziesz w mojej pamięci jako mistrz, erudyta, doradca, wierny słuchacz i kompan podróży. Do zobaczenia po drugiej stronie….
Wiadomość o śmierci Jerzego Wilkina, kolegi ze studiów wywołała smutek i żal, że odszedł człowiek życzliwy, serdeczny, zrównoważony, służący opinią i radą, taka bratnia dusza. Nie ma już między nami wnikliwego, rozsądnego i moim zdaniem wielkiego Polskiego Ekonomisty. Niech ten wpis chociaż trochę złagodzi żal i ból Jego Najbliższych.
Z prof. Jerzym Wilkinem, Jurkiem poznaliśmy się w 1976 roku na Ursynowie. Byliśmy mieszkańcami tego samego „bloku” na ul. Puszczyka. Jurek był człowiekiem życzliwym, przebywanie w jego towarzystwie było przyjemnością, miał duże poczucie humoru jak również miał duży dystans do siebie. Rozmowa z Jurkiem oraz Jego bezinteresowna życzliwość to coś co budowało szacunek. Nie mogę oswoić się z myślą że Jurek już nigdy nie przyjedzie do nas, że pewien rozdział naszego życia zostaje zamknięty na zawsze. Jurek, dziękuję za wspólne biesiadowanie, za rozmowy. Pozostaną tylko wspomnienia. Dziękuję za szczęście spotkania Waszej rodziny na naszej drodze życia. W imieniu własnym oraz mojej żony Barbary wyrazy głębokiego współczucia. Żegnaj Jurek. Marek Lewicki
Z wielkim żalem, smutkiem i zadumą odebrałam wiadomość o śmierci Profesora Jerzego Wilkina – wybitnego uczonego i wyjątkowego człowieka jakim był i na zawsze pozostanie w naszej pamięci.
Cześć Jego Pamięci!
Brak słów, aby w pełni wyrazić mój głęboki smutek. Miałam zaszczyt i szczęście przez wiele lat współpracować z Profesorem Jerzym Wilkinem, w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym i nie tylko. Odejście Jurka to wielka tragedia i niepowetowana strata. Dla mnie strata ta jest tym bardziej bolesna, ze Jurek pomógł mi w podjęciu wielu ważnych decyzji zawodowych i innych. Nigdy nie zapomnę rozmów z Nim nie tylko o ekonomii, ale przede wszystkim o życiu i znaczeniu domu, rodziny oraz dbałości o zachowanie należytych proporcji między życiem zawodowym i innymi sferami życia. Mój wielki podziw zawsze budziła ogromna wiedza Profesora Wilkina i ogromne pokłady humanitaryzmu oraz troski o to, żeby ekonomia rzeczywiście była nauką społeczną, żeby była – jak to określał Jurek – piękna i żeby miała duszę. Ale widocznie mądrość, wiedza i dobroć Jurka potrzebne są także w tym innym świecie, do którego się udał. Szkoda, że przedwcześnie.
Z wielkim smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci Pana Profesora Jerzego Wilkina. O Panu Profesorze myśleć będę zawsze z szacunkiem i wdzięcznością za chęć dzielenia się wiedzą i doświadczeniem, wsparcie, inspirację, życzliwość. Możliwość poznania Pana Profesora poczytuję sobie za przywilej i za ten przywilej raz jeszcze bardzo dziękuję. Rodzinie i Najbliższym Pana Profesora składam wyrazy najszczerszego współczucia.
Z głębokim żalem przyjąłem wiadomość o śmiercie Profesora Jerzego Wilkina wybitnego ekonomisty naukowca, Przyjaciela i wielkiego Człowieka. Profesorze twoja śmierć jest częścią pogrzebu świata ekonomistów rolnych, byłeś dla wszystkich niedoścignionym wzorem.
Odszedłeś od nas jako wielki człowiek, wybitny naukowiec, zawsze przepełniony życzliwością dla innych i gotowy do niesienia im pomocy. Swoim talentem, mądrością i pomysłowością oraz wiedzą służyłeś Polsce, rolnictwu i polskiej wsi. Żegnam Cię jako serdecznego Przyjaciela, wielkiego naukowca, społecznika i wyjątkowego człowieka z którym miałem przyjemność przez wiele lat współpracować. Odszedłeś pozostawiając puste miejsce, którego nikt nie zdoła zastąpić. Wierzę, że życie nie kończy się tu na ziemi, Bóg jest miłością i będziesz żyć wiecznie w naszej pamięci.
Cześć Twej pamięci.
Najbardziej wartościowi tak niespodziewanie i tak szybko odchodzą…. Dziękuję Profesorowi Wilkinowi za cenne dyskusje, inicjatywy i prace podejmowane na rzecz Wydziału I Akademii Nauk. Nie często spotyka się osoby mające radość z czynienia dobra na rzecz innych. A takim był Jerzy Wilkin. Czuję się wyróżniony, że mogłem Go spotkać na swej drodze i przez ostatnich kilka lat z Nim współpracować.
Słowa nie są w stanie wyrazić wielkiego smutku, bo odszedł
Wielki Człowiek, któremu szczerze zależało na szczęściu drugiego człowieka. Wzbogacił swoją wyjątkową osobowością, wiedzą i mądrością wielu….
Troskliwy Mąż, Ojciec, Dziadek, Brat, Przyjaciel…
Wielki Ekonomista, który ekonomię czynił piękniejszą…
Zatroskany o losy Państwa, szczególnie polskiej nauki i polskiej wsi…
Rozsiewał radość dokądkolwiek się udał…
Ostoja spokoju i skarbnica mądrości…
Mentor od początku mojej naukowej drogi…
To wielki zaszczyt, że Profesor zaliczał mnie do grona swoich naukowych wychowanków.
Drogi Profesorze, w swoich dziełach, które nam pozostawiłeś i w naszych sercach żył będziesz na wieki…
A stawiane przez Ciebie Profesorze pytanie: czy to, co czynimy, czemu poświęcamy swój wysiłek, pasje i życie służy pomnażaniu prawdy, dobra i piękna nabiera, w tych trudnych chwilach, jeszcze większego znaczenia i zachęca do głębszych refleksji…
Do zobaczenia Mistrzu i Przyjacielu!
Majce oraz Oli i Piotrowi z Rodzinami wyrazy najszczerszego współczucia.
Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Pana Profesora Jerzego Wilkina, wielkiego człowieka, pasjonata nauki, wybitnego nauczyciela. Na zawsze pozostanie Pan przykładem i inspiracją dla poszukujących prawdy.
Rodzinie i Bliskim Pana Profesora składam wyrazy żalu i głębokiego współczucia
Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci pana profesora Wilkina, wybitnego ekonomisty i przyjaciela. Rodzinie i Znajomym składam wyrazy serdecznego żalu i współczucia. Jurku, pozostaniesz na zawsze w mojej pamięci.
Jerzy Boehlke, dziekan WNEiZ UMK w Toruniu
Składamy najgłębsze wyrazy współczucia dla Marysi Wilkin (Zuchowska), Dzieciom oraz wszystkim Bliskim z powodu odejścia tak wspanialej osoby; Jurka Wilkina.
Jako koledzy z lat szkolnych; Jozef Rzeszutek i Piotr Wyrwicz mamy jak najprzyjemniejsze wspomnienia o Jurku.
Cześć Jego pamięci.
Niech odpoczywa w spokoju.
Wielkim zaszczytem było dla mnie poznanie Pana Profesora Jerzego Wilkina, człowieka o wspaniałym sercu, wielkiej kulturze osobistej. Zawsze z dobrym słowem i uważnością. Lubił i szanował ludzi. Smutek ogromny.
Z głębokim smutkiem i żalem przyjąłem informację o śmierci prof. Jerzego Wilkina, człowieka o wielkiej wiedzy, kulturze, pasji i życzliwości. Dziękuję za zaszczyt i możliwość współpracy z Profesorem, za jego wkład w rozwój nauk ekonomicznych, zainteresowanie i poświęcenie sprawom publicznym, w tym dbałość o wolność nauki. Jednym z przejawów tej działalności był aktywny udział w pracach Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” PAN. W imieniu społeczności tego komitetu składam najgłębsze wyrazy współczucia Rodzinie i Bliskim Pana Profesora a także pracownikom IRWiR PAN.
Z głębokim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Pana Profesora Jerzego Wilkina, członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk, wybitnego ekonomisty związanego z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN, którego był wielkim Rzecznikiem i Ambasadorem. Miałem zaszczyt poznać Pana Profesora i podziwiać Jego erudycję, życzliwość oraz kulturę osobistą. W imieniu społeczności naukowej Instytutu Badań Literackich PAN składam najgłębsze wyrazy współczucia Rodzinie i Bliskim Pana Profesora oraz Dyrekcji i Radzie Naukowej IRWiR PAN.
Wielkiemu smutkowi towarzyszy wdzięczność.
Z ogromnym żalem przyjęłam wiadomość o śmierci Profesora Jerzego Wilkina, wybitnego ekonomisty i wyjątkowego człowieka. Profesor był niekwestionowanym autorytetem naukowym i moralnym. Dziękuję że dane mi było doświadczyć Jego życzliwości, rad i wyjaśnień.
Jestem wdzięczna za wkład Pana Profesora w rozwój ekonomii, za odwagę i oddanie dla rozwoju nauki, za odpowiedzialną i zaangażowaną obecność w życiu publicznym.
Rodzinie i Pracownikom IRWiR PAN składam szczere wyrazy współczucia.
Bardzo, bardzo boli świadomość, że zabraknie Profesora, Jego mądrości, życzliwego wsparcia czy rady w trudnych sytuacjach, z jakimi się pewnie zetkniemy w kraju jako badacze i jako obywatele.
Z tym smutkiem i żalem utraty łączy się uczucie wdzięczności. Na Profesora zawsze mogłam liczyć w każdej sprawie, a przede wszystkim w trudnych sprawach. Jestem wdzięczna nie tylko za rady i wyjaśnienia, gdy się o nie zwróciłam, a przede wszystkim za Jego troskę o sprawy publiczne, za odwagę i niezłomność występowania przeciwko szkodliwym dla nauki decyzjom i działaniom, za czas i uwagę, jakie poświęcał sprawom ważnym dla środowiska naukowego i poszczególnych badaczy. Dziękuję za przykład życia Uczonego zatroskanego o wolność nauki i jej rozwój, etos poszukiwań naukowych, wyzwania stojące przez instytucjami naukowymi i badaczami. W opinii dotyczącej odnowienia dyplomu doktorskiego Profesor Urszuli Grzelońskiej, napisanej we wrześniu 2023 roku, Profesor podkreślał: „głównym celem badacza jest dążenie do prawdy, ale jest to zadanie trudne… Z tej drogi rzetelny badacz nie może się jednak cofnąć, albo tego celu nie uwzględniać”. Dziękuję także za przykład życia Obywatela zatroskanego o Polskę – wskazania, że warto i należy tak żyć.
Rodzinie i Bliskim Profesora składam wyrazy żalu i głębokiego współczucia.
Z wielkim smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci Pana Profesora,
mądrego i życzliwego ludziom człowieka. Wszyscy, którzy spotkaliśmy Profesora na swojej drodze zawodowej – naukowej, mieliśmy szczęście!
Ksiądz Jan Twardowski, poeta napisał:
„Aby się stało”
Gwiazdy by ciemniej było, smutek by stale dreptał
oczy po prostu by kochać choć z zamkniętymi oczami
wiara by czasem nie wierzyć, rozpacz by więcej wiedzieć
i jeszcze ból by nie myśleć tylko z innymi przetrwać
koniec by nigdy nie kończyć, czas by utracić bliskich
łzy by chodziły parami, śmierć aby wszystko się stało
pomiędzy światem a nami.
Żegnaj Profesorze, pozostaniesz w naszej pamięci!
Bardzo trudno jest mi pogodzić się z myślą, że w nadchodzących trudnych miesiącach i latach Profesor Jerzy Wilkin nie będzie już wspierał środowiska ekonomistów swoimi mądrymi, głębokimi diagnozami i przemyśleniami oraz kolejnymi tak zawsze ważnymi, potrzebnymi i trafionymi publikacjami. Pozostanie jednak z nami Jego inspirujący dorobek i pamięć o wspaniałym Koledze.
Składam kondolencje Rodzinie i Bliskim.
Mija już tydzień od tej dramatycznej wiadomości a trudno mi oswoić się z myślą, że Profesor Jerzy Wilkin nie żyje. Znałem go od czasów studenckich. Uczył mnie ekonomii w 1975 roku, i to jak uczył… z pasją, sympatią wobec studentów, rozsądną wyrozumiałością. Instytut Socjologii UW był jego drugim dydaktycznym wyborem przez cały okres pracy na UW, obok macierzystego WNE. Zyskał ogromne uznanie wielu pokoleń studentów socjologii. Spotykałem później prof. Wilkina często, przy różnych okazjach, zawsze łączyło się to z pogawędką i przyjemnymi wspomnieniami. Ale prawdziwie bliską więź z Profesorem zadzierzgnąłem jako Wydawca, blisko 20 lat temu. Pierwsze dzieło wydane w Scholarze to monografia zbiorowa pod Jego redakcją „Teoria wyboru publicznego” – wnosząca na grunt polski bardzo wówczas świeże idee. Później było inne dzieło: „Jakość rządzenia w Polsce” – ważne dla pokazania praktycznych możliwości ekonomii i rodzącego się zarządzania publicznego. W naszym wydawnictwie Profesor ulokował wydawanie słynnego cyklicznego „Raportu o stanie wsi”, firmowanego przez FDPA. Byłem prawdziwie dumny, gdy nam powierzył wydanie swojej monografii: „Instytucjonalne i kulturowe podstawy gospodarowania”. To jedna z najważniejszych polskich prac, nie tylko z ekonomii, ale i szerzej z nauk społecznych, opublikowanych w ostatnich latach. A jeszcze przywołam ogromne dzieło „Ciągłość i zmiana….” monumentalna monografia opisująca wieloaspektowo wieś polską na przestrzeni stulecia. Był jej współredaktorem, autorem i inicjatorem. Książka podsumowała jego długoletni związek z IRWiR PAN.
Szok i smutek po śmierci Profesora Jerzego Wilkina wzmacnia właśnie to, że umarł w czasie, gdy intensywnie tworzył, gdy miał jeszcze tak dużo do powiedzenia.
Drogi Jurku, dziękuję, że byłeś. Do zobaczenia w lepszym świecie…
Panie Profesorze,
Nie cały Pan odszedł do innego świata. Pozostały Pana dzieła naukowe, każde wybitne, które znacząco wpłynęły na kształt polskiej ekonomii, ale także wielka życzliwość, bezinteresowność i skromność. Dołączam się do pożegnań Profesora. Rodzinie, przyjaciołom i współpracownikom Pana Profesora w imieniu własnym i mojej żony Teres składam wyrazy głębokiego współczucia.
Michał Gabriel Woźniak
2023-01-19
Informacje o śmierci Profesora Wilkina przyjąłem ze smutkiem i niedowierzaniem. Jeszcze niedawno przyjmowaliśmy Jego tekst do monografii, która dopiero się ukaże. Nazwisko będzie już w czarnej ramce. Miałem ten olbrzymi zaszczyt poznać Profesora Jerzego Wilkina podczas konferencji, jako recenzenta mojej habilitacji, a przede wszystkim w trakcie kuluarowych rozmów. Dał się poznać jako życzliwy człowiek, erudyta, integrator kwestii agrarnej z ekonomią ogólną, ikona holistycznego uprawiania ekonomii. Pozostanie na zawsze w naszej pamięci. Jestem przekonany, że z tamtej strony świata Profesor Wilkin będzie inspirował nas w zmaganiach z ekonomią. Jeszcze wielokrotnie będziemy sięgać do Jego bogatej spuścizny naukowej.
Cześć Jego pamięci!
Dołączam się do pożegnań Profesora Jerzego Wilkina, wybitnego Uczonego, Humanisty i Ekonomisty o szerokich horyzontach.
Rodzinie i Dyrekcji IRWiR PAN składam serdeczne wyrazy współczucia.
Zbigniew Kwieciński
Drogi Jurku,
Byłeś prawdziwym przyjacielem, mentorem i wspaniałym druhem w wielu wspólnych chwilach. Zostaje ogromny żal, ale i przepiękne wspomnienie. Dziękuję za wszystko.
Zawsze wątpiłem w powiedzenie że nie ma ludzi niezastąpionych i strata prof. Wilkina utwierdza mnie w przekonaniu że są ludzie nie do zastąpienia. Ja miałem przyjemność i zaszczyt poznać profesora w 1999 roku i móc współpracować z nim najpierw w sprawie raportów „Polska Wieś” a potem w Radzie Fundacji na Rzecz Rozwoju Rolnictwa. Profesor był człowiekiem mądrym i ludziom niezwykle życzliwym. Współpraca z nim była łatwa bo zawsze dążył do jasno określonych celów a przy tym miał poczucie humoru i zawsze szukał porozumienia, chociaż nie kosztem zasad i wartości które wyznawał i bronił. Był człowiekiem i naukowcem z prawdziwego zdarzenia. Niech będzie inspiracją dla nas i przyszłych pokoleń.
Profesor Jerzy Wilkin był wybitnym ekonomistą. Wyróżniał się erudycją, skromnością oraz wielką i bezinteresowną życzliwością. Sprawiało to, że był osobą powszechnie lubianą i szanowaną. Z życzliwości Profesora korzystało wiele uczelni i instytucji. Wśród nich był też Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Wyrazem uznania dla ogromnego dorobku prof. Wilkina oraz wdzięczności za okazywane wsparcie dla rozwoju nauk ekonomicznych naszego Uniwersytetu było nadanie Mu doktoratu honoris causa. Z trudem oswajamy się w Olsztynie z myślą, że Profesor już nigdy do nas nie przyjedzie, nie wysłuchamy Jego kolejnego wykładu, nie skorzystamy z Jego życzliwej i mądrej rady, nie usłyszymy Jego ciepłego głosu. Najgorsze w tym jest to „nigdy”.
W imieniu władz i całej wspólnoty akademickiej Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie – Rodzinie, bliskim i wszystkim, których śmierć ta pogrążyła w żałobie składam wyrazy szczerego współczucia.
Żegnaj drogi Profesorze !
Żegnaj drogi Jurku !
„Po człowieku pozostaje każdy bezinteresowny, prosty szczery i darmowy gest miłości”
Odszedł od nas wspaniały człowiek, wielki naukowiec i organizator nauki. Ze smutkiem żegnamy człowieka prawego charakteru i otwartego umysłu, wychowawcę wielu pokoleń znakomitych specjalistów. Naukowca należącego do grona tych wybitnych osobistości, które w sposób najbardziej znaczący wpłynęły na polską naukę. Dla polskiej nauki to niepowetowana strata.
Pan Profesor był człowiekiem o szerokich horyzontach i niezależnych poglądach. Był wzorem rzetelności w pracy naukowej, cenionym i szanowanym wychowawcą wielu pokoleń studentów, których obdarzał życzliwością, troską i zachęcał do wytrwałości w realizowaniu własnych pasji badawczych. Był wielkim człowiekiem, także dzięki swojej skromności i pracowitości.
Szanowny Panie Profesorze, nikt, tak jak Pan, nie zasługuje na wszystkie wielkie i dobre słowa, bo tylko takie nadają się do opisania Pana i na głęboki smutek, który odczuwam na wieść o Pana odejściu. Złotymi zgłoskami zapisał się Pan w historii naszego Uniwersytetu i naszego Wydziału. I tak pozostanie. Dziękujemy Panie Profesorze, Drogi Jurku za serdeczność, którą dla nas miałeś. Zawsze będziemy pamiętać! Drogi Jurku, byłeś doskonałym nauczycielem i mentorem. Wiele się od Ciebie nauczyłem, a tak wiele jeszcze pozostało. Tak jak wielu innym będzie mi brakowało Twojej rady i pomocy.
Żegnam Cię, Szanowny Profesorze, w imieniu swoim, ale także tych, którym na Wydziale Nauk Ekonomicznych byłeś niezwykle bliski. Dziękujemy za wiele lat służby na rzecz nauki i kształcenia przyszłych pokoleń, a także zaangażowaną pracę pozwalającą na dynamiczny rozwój naszej uczelni, a szczególnie Wydziału. Pozostajemy w wielkim smutku, poczuciu straty, ale i wdzięczności za mądrość, niezależność, wierność nauce, otwartość i gotowość do wspólnego działania do samego końca. Na zawsze pozostaniesz w naszych wspomnieniach i będziesz obecny w niejednej dyskusji.
Pan Profesor to dla mnie absolutny wzór do naśladowania. Gentleman w przedwojennym stylu, osoba niezwykle ciepła, życzliwa, kulturalna, o ogromnej charyzmie, erudycji i niespotykanym potencjale intelektualnym. Poczytuję to za prawdziwy przywilej, iż dane mi było być Jego przyjacielem. Odszedł od Nas wielki naukowiec, lecz przy tym jeszcze większy człowiek. Cóż za niepowetowana strata! Jednocześnie pragnę złożyć najgłębsze wyrazy współczucia Rodzinie i bliskim Pana Profesora, łącząc się w bólu w tych trudnych dla Nich chwilach. Pan Profesor będzie żył wiecznie w Naszych sercach. Nigdy o Nim nie zapomnimy. Cześć Jego pamięci!
Śmierć Profesora Wilkina przyjąłem ze zdziwieniem. Przecież wielcy tak łatwo nie odchodzą…..
Profesor pozostaje w mojej pamięci jako otwarty człowiek, prawdziwie miłujący wiedzę. Ludzi też lubił a to u wielkich wcale nie jest tak powszechne.
Cześć jego pamięci.
Zbigniew Matkowski
2023-01-18
Z wielkim żalem i smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Profesora Jerzego Wilkina – znakomitego uczonego, ogromnie zasłużonego dla rozwoju polskiej ekonomii, wielkiego społecznika i wspaniałego człowieka. Jako Przewodniczący Rady Programowej „Ekonomisty” przez wiele lat ofiarnie i skutecznie pomagał Komitetowi Redakcyjnemu w utrzymaniu i doskonaleniu tego czasopisma.
Cześć Jego Pamięci!
Składam Rodzinie Pana Profesora szczere kondolencje oraz wyrazy współczucia. Dowiedziałem się o Jego śmierci z wielkim smutkiem. Pan Profesor był jedną z osób, które chciałbym spotkać na swojej drodze o wiele wcześniej, jednak nasze rozmowy o zmianach ludności na obszarach wiejskich i tak były dla mnie cennymi lekcjami.
Szanowny Panie Profesorze,
było dla mnie wielkim zaszczytem móc poznać, uczyć się od Pana Profesora, obserwować Pana w pracy.
Pański kunszt badacza, przenikliwość umysłu, staranność, spokój, uwaga, szacunek i życzliwość, którymi dzielił się Pan ze wszystkimi, bez względu na wiek i autorytet, stanowiły piękny wzór dla nas, studentów, doktorantów, początkujących naukowców.
Dziękuję za wszystkie spotkania, rozmowy – zarówno te w sali wykładowej, jak i przy konferencyjnym ognisku.
Pozostaję na zawsze z wdzięcznością.