Non omnis moriar.
Profesor Jerzy Wilkin żyje w naszych sercach!
Dziękujemy Państwu za wpisy do księgi kondolencyjnej
i dzielenie się wspomnieniami o tym niezwykłym człowieku,
z którym chciało się przebywać i korzystać z jego mądrości.
Non omnis moriar.
Profesor Jerzy Wilkin żyje w naszych sercach!
Dziękujemy Państwu za wpisy do księgi kondolencyjnej
i dzielenie się wspomnieniami o tym niezwykłym człowieku,
z którym chciało się przebywać i korzystać z jego mądrości.
Wojciech Ziętara
19.01.2023
Z wielkim bólem i żalem przyjąłem wiadomość o śmierci Profesora Jerzego Wilkina. Jego odejście stanowi niepowetowaną stratę dla polskiej nauki, a szczególnie dla ekonomii rolnictwa. Profesora Jerzego Wilkina osobiście poznałem na początku lat 90-tych XX wieku w okresie wielkich przemian na polskiej wsi związanych z przekształceniami własnościowymi w rolnictwie. W tym okresie, jako kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Gospodarstw w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego byłem zaangażowany w realizację tych procesów organizując wiele konferencji naukowych, w których Profesor J. Wilkin brał czynny udział. Nigdy nie odmawiał naszym prośbom i chętnie dzielił się swoim bogatym doświadczeniem, za co jako zespół Katedry byliśmy Mu bardzo wdzięczni. Doceniając owocną współpracę Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego wyróżniła Profesora Jerzego Wilkina tytułem Doktora Honoris Causa w 2015 r.
Profesor Jerzy Wilkin należał do nielicznego grona ogólnych ekonomistów zafascynowanych teoriami ekonomicznymi, który miał zrozumienie dla dyscyplin o charakterze nauk stosowanych, jak ekonomika i organizacja gospodarstw rolniczych. Wielokrotnie dawał temu wyraz jako członek Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych.
W mojej pamięci, myślę że nie tylko mojej, pozostanie Profesor Jerzy Wilkin nie tylko jako wybitny ekonomista lecz jako człowiek nieposzlakowanego charakteru o wielkiej wrażliwości społecznej i przyjaznego ludziom.
Profesor Wilkin wprowadził do Polski problematykę teorii wyboru publicznego, którą szybko zaraził się młody student politologii, i która lata później znalazła poczesne miejsce w jego doktoracie, już z ekonomii. Cześć pamięci Profesora.
Choć nie znałem Pana Profesora aż tak dobrze jak osoby, które się tu już wpisały, to pozwolę sobie podzielić się pewnym wspomnieniem z konferencji i seminariów. Zawsze ceniło się wystąpienia Pana Profesora. Profesor Wilkin był inspirujący, imponował mi wiedzą. Wypowiadał się ciekawie i ze swobodą, której można było pozazdrościć. Był kulturalny i sympatyczny. Odejście Profesora to wielka strata dla rodziny, dla Instytutu. Składam Rodzinie Pana Profesora kondolencje. Przekazuję wyrazy współczucia dla pracowników Instytutu.
Miałem okazje spotkać Profesora Jerzego Wilkina zaledwie kilka razy.
Był on niewątpliwie ogromnym autorytetem oraz jednym z najwybitniejszych polskich ekonomistów. W trakcie spotkań z Panem Profesorem urzekła mnie jego wiedza oraz niesamowita charyzma. Jednocześnie był on osobą wyjątkowo skromną, która zawsze okazywała ogromny szacunek dla rozmówcy.
W nawiązaniu do tytułu księgi jubileuszowej warto postawić pytanie czy „Ekonomia jest piękna?” – dzięki badaczom pokroju Profesora Wilkina można odnaleźć w niej piękno. Jego twórczość ukazała bowiem sedno ekonomii jako nauki społecznej.
Moje kondolencje dla Rodziny i Bliskich.
Panie Profesorze, dziękuję losowi, że pozwolił mi Pana poznać, a nawet wielokrotnie porozmawiać. Był Pan, i pozostanie, symbolem erudycji, dobrego wychowania i tego wszystkiego, co składa się na niegdysiejsze pojęcie: klasy uczonego. Łączę się z Pana Bliskimi w głębokiej żałobie i poczuciu starty Osoby niezwykłej, autorytetu, którego nie da się już Nikim zastąpić.
Drogi Jurku,
dziękuję za Twoją mądrość, życzliwość, serdeczność, ciepło i otwartość wobec drugiego człowieka. Pozostaniesz na zawsze w Panteonie moich Mistrzów Ekonomii i Człowieczeństwa.
Wielce Szanowny Panie Profesorze, Drogi Jurku,
wielokrotnie zaskakiwałeś nas, ale to dotyczyło Twoich dzieł naukowych, z których właściwie każde było wybitne. Dotyczyło to również Twoich ocen, opinii, do formułowania których kierowałeś się swoją najlepszą wiedzą naukową i doświadczeniem. Ale takiego zaskoczenia się nie spodziewałem. Zaskoczyłeś mnie przedwczesnym zakończeniem Twojej wędrówki po tej ziemi. Odchodzisz do innego świata, na szczęście, nie całkiem. Pozostawiłeś nie tylko swoje dzieła naukowe, wypromowanych profesorów i studentów, ale i mnóstwo wspomnień. Byłeś Człowiekiem życzliwym, otwartym, odważnym, odnoszącym się z szacunkiem do drugiego Człowieka. Cieszę się, że dane mi było z Tobą współpracować w Radzie Naukowej Instytutu Wsi i Rolnictwa PAN.
Uważałeś, że ekonomia może być piękna, ale jeszcze lepiej, aby życie było piękne. Twoje życie było piękne, bo bogate intelektualnie, inspirujące, twórcze i opiniotwórcze i żyłeś nie tylko dla siebie.
Jurku dziękuję Ci za to.
Panie Profesorze
Dziękuję za ciekawe i owocne spotkania z Panem Profesorem na Wydziale Ekonomii i Finansów Uniwersytetu w Białymstoku, za ogromną życzliwość, która zawsze tym spotkaniom towarzyszyła.
Wielki żal, że takich spotkań już nie będzie.
Łączę się w bólu z Rodziną Pana Profesora.
Pana Profesora Jerzego Wilkina poznałem kilkadziesiąt lat temu. Od tego czasu nieprzerwanie współpracowaliśmy. Praca i współpraca z Profesorem Jerzym Wilkinem to była fascynująca przygoda intelektualna. Miałem też wyjątkowy zaszczyt dwukrotnie być recenzentem w postępowaniach w sprawie nadania Panu Profesorowi Jerzemu Wilkinowi doktoratu honoris causa. Pamiętam, jak nie znajdowałem wówczas słów by w pełni oddać wielkość Jego umysłu, wiedzy i życzliwości oraz wybitnej roli jaką pełnił w nauce i życiu naukowym.
Szanowny Panie Profesorze, Drogi Jurku, w obliczu Twojego odejścia tym bardziej czuję się bezradny by wyrazić jak wiele dzięki Tobie zyskaliśmy i jak wiele tracimy.
Rodzinie oraz Najbliższym Pana Profesora w imieniu własnym oraz całej społeczności Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu składam najserdeczniejsze wyrazy współczucia.
Miałam to szczęście spotkać Pana Profesora na swojej drodze badawczej nad obszarami wiejskimi. Pan Profesor był moim recenzentem i uczestniczył w kolokwium habilitacyjnym. Później spotykaliśmy się na konferencjach, seminariach. Był wspaniałym erudytą. Panie Profesorze nie zapomnę tych rozmów, które były inspiracją do dalszych badań. Szkoda, że nie porozmawiamy…….
Requiescat in pace!
Z przykrością dowiedziałam się o odejściu Pana Profesora, który był wybitnym, polskim uczonym i niekwestionowanym autorytetem. Dokonania Pana Profesora Jerzego Wilkina i wspomnienie Jego osoby będzie nam towarzyszyć dalej.
Non omnis moriar!
Możliwość poznania Profesora Jerzego Wilkina była dla mnie ogromnym zaszczytem. Pan Profesor pracował na Wydziale Ekonomicznym Uniwersytetu w Białymstoku w latach 1999-2003. Pozostanie w mojej pamięci nie tylko jako Wybitny Ekonomista o niebywałej wiedzy i mądrości, ale również jako Człowiek Prawy o wielkim sercu i niespotykanej życzliwości dla drugiego człowieka. Bliskich pogrążonych w żałobie proszę o przyjęcie wyrazów najszczerszego współczucia.
Z ogromnym smutkiem i żalem powziąłem wiadomość o przejściu Profesora Jerzego Wilkina – znakomitego ekonomisty i wspaniałego Człowieka – do innego Świata. Świat nauki, w tym Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa, został pozbawiony niezwykle ważnej części swojego fundamentu. Bardzo sobie ceniłem nasze spotkania.
Wyrazy nieogarniętego współczucia Rodzinie Profesora
Drogi Profesorze Jurku,
Mimo opuszczenia przez Ciebie tego Świata, będziesz nadal żył dopóty, dopóki będziesz pozostawał w pamięci innych. Już dziś za swe ziemskie uczynki zaskarbiłeś sobie powszechne uznanie i wdzięczność nie tylko Rodziny i Przyjaciół, ale przede wszystkim osób, z którymi przyszło Ci się spotkać w Twoim długim i ciekawym życiu. Niezwykle trudno w dzisiejszych czasach pozostawać wielkim, a jednocześnie skromnym i spolegliwym powiernikiem i opiekunem młodych. Jest to szczególnie trudne na niwie nauki, a jednak możliwe, bo dowiedzione Twoim Jurku przykładem. Potrafiłeś zawsze uosabiać surowość i rzetelność krytyki ze zwykła, ludzką życzliwością. Dziś nadeszła jakże smutna chwila pożegnania. Drogi Przyjacielu, spoczywaj w spokoju. Cześć Twej Pamięci. Wyrazy współczucia dla żony Majki i całej Rodziny.
Z wielkim smutkiem i żalem żegnam Pan Profesora, który przez lata był dla mnie niedoścignionym wzorem kunsztu pracy naukowej i człowieczeństwa. Wierzę, że Pana przedwczesne odejście nie jest ostatnim etapem istnienia. Ten nowy, wprawdzie nie liczy się latami, ale nazywa nadzieją. Wszystko co Pan Profesor pozostawił będzie pomnikiem trwalszym, niż ze spiżu, nie umrze, ale żyć będzie, gdyż poprzez swą twórczość zostanie w pamięci potomnych i w moim sercu.
Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci prof. Jerzego Wilkina. Zapamiętam Go jako człowieka chętnie dzielącego się z innymi swoją ogromną wiedzą i doświadczeniem, zawsze otwartego, życzliwego i bezpośredniego. Kontakty z nim były nie tylko owocne i budujące, ale po ludzku ciepłe. Na pewno pozostanie na zawsze w pamięci tych wszystkich, którzy mieli szczęście Go znać.
Spotkałem się z Profesorem Wilkinem ledwie kilka razy – ale jego ogromna erudycja, życzliwość, chęć pomocy były niezwykle uderzające. Był osobą o ogromnej kulturze, skromną, a jednocześnie pracowitą. Miałem wielką nadzieję na bliższą współpracę i możliwość uczenia się od Profesora – wiadomość o Jego odejściu jest szokująca i bardzo zasmuca.
Żegnam Recenzenta w moim przewodzie habilitacyjnym oraz mojego wniosku o tytuł profesora, jak również ekonomistę rolnictwa, który zawsze znajdował wspólny język z socjologami wsi.
Wojciech Józwiak
Odczuwam żal i smutek z powodu odejścia Jerzego Wilkina na wieczny spoczynek. Byliśmy kimś więcej niż znajomymi, byliśmy kolegami. Poznałem Go w 1974 roku. Byłem świeżo po rocznych studiach w The University of Chicago i autorem artykułu o nowych prądach w amerykańskiej ekonomii. Zadzwonił do mnie i zaprosił na spotkanie w Katedrze Ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego z profesorem Jędrzejem Lewandowskim i jego podopiecznymi, na którym staraliśmy się wniknąć w istotę ekonomii behawioralnej. Było kilka takich spotkań, ale ostatecznie ekonomia behawioralna nie znalazła większego uznania w naszym środowisku.
Bliższe kontakty z Jerzym zaczęły nas ponownie łączyć po 1989 roku. Spotykaliśmy się na zebraniach w różnych instytucjach, na których z ogromnym zaangażowaniem dyskutowano zasady wprowadzenia nowoczesnego kapitalizmu do polskiego rolnictwa. Potem spotykaliśmy się na seminariach i konferencjach naukowych organizowanych przez Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa Polskiej Akademii Nauk. Gdy od pewnego czasu Jerzy przestał w nich uczestniczyć odczuwałem rodzaj pustki. Brakowało mi jego głosu w dyskusjach, a od kliku dni wiem, że będzie ich brakować nadal.
Drogi Jurku,
„Są chwile co długo w pamięci zostają,
Choć czas upływa, nie przemijają,
Są też osoby, które raz poznane,
Nie będą nigdy już zapomniane”.
Ty z pewnością do takich osób należysz.
Spoczywaj w pokoju…
Od lat byliśmy blisko, takie mam wyczucie, a nawet pewność wewnętrzną. Od lat też krążyliśmy w odległych od siebie rewirach naukowych, których orbity rzadko się ze sobą stykały. W ostatnich latach zdarzało się to częściej i już zapragnąłem takiej „rozmowy istotnej”, jaka wiąże przyjaźnią na resztę życia.
Teraz nie ma na nią nadziei, tym większy żal, że wcześniej do niej nie doszło. Wiem, że Jerzy był osobowością wyjątkową i będę wracał do Niego pamięcią.
Panie Profesorze,
znałem Pana dość krótko. Przychodząc do Instytutu ponad dwa lata temu znalazłem się w kierowanym przez Pana zakładzie. Od początku ujął mnie Pan swoją otwartością, mądrością i serdecznością. Później podczas różnych spotkań, zebrań i seminariów miałem okazję wiele razy zamienić z Panem parę słów i spędzić trochę czasu. Były to dla mnie zawsze miłe i inspirujące momenty. Pozostanie Pan w mojej pamięci.
Szanowny Panie Profesorze, Drogi Jurku,
Twoje odejście napełniło mnie wielkim smutkiem. Mam w pamięci nasze rozmowy i zawsze życzliwe uwagi oraz komentarze dotyczące mojej i innych kolegów, działalności naukowej. Szczególnie mocno cenię sobie nasze rozmowy prywatne na konferencjach i seminariach.
Byłeś Profesorem wielkiego formatu, jako naukowiec i po prostu człowiek.
Rodzinie i Bliskim składam wyrazy szczerego żalu i łączę się w smutku.
Drogi Jerzy,
byłeś wspaniałym kolegą i znakomitym uczonym.
A w czasach pogardy dla naszego państwa, wzorcem obywatelskiego zatroskania o Ojczyznę.
Takim pozostaniesz w naszej pamięci.
Z wielkim smutkiem przyjęłam wiadomość o śmierci profesora Jerzego Wilkina. Był recenzentem mojego doktoratu – to było dla mnie wyjątkowe przeżycie. Kilkakrotnie gościł na seminariach EUROREGU – zawsze imponował wiedzą ekonomiczną, ale również życzliwością i wyjątkową klasą. Pozostały nam Jego prace i wspomnienia. Moje kondolencje dla Rodziny i Bliskich.
Dzielę z całym Zespołem IRWiR PAN głęboki żal z powodu utraty Profesora Jerzego Wilkina, wybitnego uczonego i wspaniałego Człowieka. Rzadko można spotkać kogoś o tak szerokiej wiedzy, tak życzliwego i tak pomocnego. Znaliśmy się prawie 50 lat. Nasze ścieżki się zbiegały w WNE UW, Rolniczym Forum Europy Środkowej i Wschodniej, OECD, w IRWiR i na różnych konferencjach. Był dla mnie niedościgłym wzorem rozważnej refleksji o przyszłości. Trudno uwierzyć, że Go nie ma.
Drogi Jurku,
Z niedowierzaniem i wielkim żalem przyjąłem wiadomość o Twoim odejściu.
Udało nam się jeszcze porozmawiać tak niedawno, tuż przed Świętami. Byłeś pełen nadziei i tak cieszyłeś się z narodzin wnuka. Życie niestety nas zaskakuje.
Ponad 50 lat temu rozpoczynaliśmy naszą wspólną przygodę z ekonomią, na studiach, w akademiku na Kickiego, a potem na Jelonkach. Uczestniczyliśmy także w tym samym seminarium doktorskim. Nasza współpraca trwała przez lata.
Tym bardziej trudno pogodzić się z tym, że Ciebie już nie będzie……
Byłeś wspaniałym, mądrym Człowiekiem, inspiratorem wielu badań i przedsięwzięć naukowych.
Wyrazy szczerego współczucia dla Majki i rodziny.
Miałem zaszczyt – wiele lat temu – poznać Pana Profesora, jak również wspólnie z Nim pracować w jednej z senackich komisji Uniwersytetu Warszawskiego. Wyniosłem z tej współpracy głębokie przekonanie, iż mam nie tylko zaszczyt, ale także wielką przyjemność współdziałania z Osobą najwyższego formatu, znakomicie zorganizowaną, nadzwyczaj mądrą i przenikliwą. Osobą o wielkiej wiedzy i erudycji. W tym przekonaniu utwierdzało mnie też każde następne z Nim spotkanie. Wielki żal, że odchodzą Ludzie tak nieprzeciętnego formatu. Niech spoczywa w spokoju.
W recenzji, którą miałem zaszczyt przygotować w ramach postępowania o nadanie Panu Profesorowi Jerzemu Wilkinowi doktoratu honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego napisałem między innymi, że „Prof. dr hab. Jerzy Wilkin jest bez wątpienia jedną z najbardziej rozpoznawanych i uznanych postaci współczesnej polskiej ekonomii. Jest również jedną z najbardziej szanowanych osób w środowisku polskich ekonomistów.” Wielki żal, że teraźniejszość stała się przeszłością, ale dokonania Pana Profesora Jerzego Wilkina i wspomnienie Jego osoby będzie nam towarzyszyć dalej. Non omnis moriar!
Drogi Jurku,
to było prawie 55 lat naszej znajomości… Zawsze imponowałeś mi swoją wiedzą, szerokością zainteresowań, spokojem, umiejętnością współżycia w trudnym przecież środowisku naukowym, aktywnością. Byłeś pod tymi względami niedościgłym przykładem. Dziękuję za wiele okazji do współpracy – właśnie wyszła nasza książka z ostatnim Twoim tekstem, której już nie zobaczyłeś. Żegnaj…
Odczuwam wielki smutek z powodu odejścia Profesora Wilkina, wybitnego polskiego ekonomisty.
Przez ponad półwiecze byliśmy bliskimi kolegami i przy różnych okazjach współpracownikami. Dla mnie Jurek zawsze należał do rzadkiego grona ludzi mądrych i uczynnych, o pięknym charakterze i czystym sercu.
Maju droga, łączę się z Tobą w bólu.
Panie Profesorze,
dla mnie Pan nigdy nie odejdzie. Był Pan ze mną na studiach, gdy w trakcie zajęć z Instytucji gospodarki rynkowej wreszcie poczułam, że ekonomia jest dla mnie ciekawa, piękna i pozwala lepiej zrozumieć świat. Korzystałam z Pana wszechstronnej wiedzy, życzliwości i pomocy działając w organizacji studenckiej. To dzięki Panu zdecydowałam się na studia doktoranckie na ekonomii i zainteresowałam się kapitałem społecznym. Nie mogłabym sobie wyobrazić lepszego promotora i kierownika Katedry. Był Pan moim największym autorytetem i inspiracją, a zarazem zapewnił całkowitą wolność wyboru kierunku badań a także bezwarunkowe wsparcie i akceptację. Ciężko przeżyłam Pana odejście w Wydziału, ale nadal byliśmy w kontakcie, zawsze mogłam się zwrócić o radę. Teraz jest trudniej, ale nadal jest Pan w moich myślach zawsze, gdy przygotowuję wykład ze Wstępu do ekonomii lub planuję i prowadzę kolejne interdyscyplinarne badanie, zakorzeniając je w ekonomii jako nauce, która nie utraciła duszy. Widzę Pana Profesora na rowerze w lesie, na nartach biegówkach, w swoim domu, wśród książek, sztuki, ale przede wszystkim wśród ludzi, w których Pan zawsze dostrzega dobro i mądrość. Dziękuję.
Panie Profesorze,
na zawsze pozostaniesz w Panteonie Wielkich Ekonomistów Polskich.
Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Pana Profesora Jerzego Wilkina, członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. W imieniu społeczności naukowej Centrum Materiałów Polimerowych i Węglowych PAN w Zabrzu składam najgłębsze wyrazy współczucia i otuchy Rodzinie i Najbliższym Pana Profesora.
Składam Rodzinie Pana Profesora szczere kondolencje oraz wyrazy współczucia.
Miałam wielkie szczęście spotkać Pana Profesora na swojej drodze, jako wybitnego badacza ekonomii rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich.
Niech spoczywa w pokoju.
Ogromny żal z powodu odejścia osoby tak mądrej i tak ludziom życzliwej. Zapamiętam Profesora Jerzego Wilkina jako Przyjaciela, który potrafił wspierać bez zbyt wielu słów i z którym zgodność myśli cieszyła jak z nikim innym.
Miałem zaszczyt znać profesora Wilkina i kilkakrotnie z nim bezpośrednio współpracować przy okazji różnych projektów naukowych. To zawsze było duże wyzwanie, ale i przyjemność. Szkoda, że odszedł…
Wisława Szymborska pisała, że „umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią im się płaci”… Ta pamięć we wszystkich, którzy na swojej drodze mogli spotkać prof. Jerzego Wilkina, będzie trwać zawsze.
Panie Profesorze, będzie Pan trwał nie tylko w mądrościach publikacji, które będzie można czytać… nie tylko w wykładach i nagraniach, które można słuchać… ale również w nas, którzy mieli zaszczyt i przyjemność chociaż chwilę porozmawiać, chociaż chwilę dokonać rozważań na naukowe i życiowe tematy…
Spoczywaj w pokoju…
Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Pana Profesora. Współpraca i kontakty z Nim pozwalały podziwiać ogromną wiedzę i profesjonalizm, a jednocześnie doceniać Jego przystępność i kulturę osobistą. Mam poczucie, że odszedł od nas prawdziwy autorytet.
Cześć Jego pamięci!
Drogi Jurku,
Ekonomia jest piękna, tak zatytułowali Twoi uczniowie i współpracownicy książkę z okazji Twego jubileuszu 45-lecia pracy naukowej. Ty czyniłeś ją piękniejszą. Miałeś też piękne harmonijne życie. Bardzo zapełnione różnymi aktywnościami, niektóre z nich zetknęły nas ze sobą. Byłeś wyjątkowym badaczem i wyjątkowym człowiekiem. Pogodnym, uśmiechniętym. Nigdy nie widziałem i nie słyszałem, abyś na kogoś krzyknął, albo powiedział coś złego o kimkolwiek. To był dla mnie zaszczyt, że nazywałeś mnie swoim przyjacielem. Będzie nam Ciebie brakowało, Twojej obecności, rozmów z Tobą. Te rozmowy zawsze były o czymś. Bez Ciebie tarasy naszych domów już nie będą takie same. Chyba nadal będę z Tobą rozmawiał…